Sa kisha mbaruar fakultetin e arteve dhe me ndihmen e nje miku te babait fillova pune ne nje televizion . Diten e pare me prezantuan me punojsit e stafit . Ishte nje grup i mire vajzash e djemsh , te gjithe gazmore e te shoqerueshem . Po ate dite shefi i programacionit me çoi tek zyra e montazhit dhe me prezantoi me nje zotni te moshuar .
– Zef , te solla kete djalin per ta mesuar , ti japesh zanatin dhe ta pregatitesh per te te zevendesuar . Mire ?
– Dakort . Si je mor çun ? – dhe me zgjati doren per tu prezantuar . Qe diten e pare e kuptova qe Zefi ishte nje njeri i mire dhe i perkushtuar ne pune . Teper korrekt . Filloi te me mesonte per gjithshka qe kishte te bente me ate funksion . Keshtu kaloi java e pare dhe une akoma nuk njihja mire pjestaret e stafit te montazhit dhe programacionit .
Nje dite Zefi me pyeti :
– Mor bir , kush te futi ty ketu , ne kete pune ? Me mbiemrin tend ne te gjithe televizionin tone nuk ka .
Ishte e vertete . Aty mund te kishte rreth 20 mbiemra . Kete e mesova me vone . Te gjithe kishin te benin me njeri tjetrin , vetem une jo .
– Mua ? Nje mik i babait . Por …pse pyet ? Ka ndonje gje ?
– Jo mor bir , por me vjen çudi . Ai miku i babait tend duhet te ishte ne borxh te madh qe ka nderhyre ketu per ty . Ehhh , keshtu eshte kjo kohe . Megjithate ti behu me i mire se te gjithe te tjeret qe te mbijetosh .
– Po – u pergjigja une i habitur .
Nje dite kur shkova bashke me Zefin per kafe njoha nje vajze qe punonte tek ne por mua nuk ma kishte zene syri . Zefi morri kafet dhe u ul ne tavolinen e saj dhe i foli :
– E moj çupa e xhaxhait , si je ? Mi bere porosite e mia ?
– Mire , urdheroni – dhe u ngrit ne kembe .
– Migena – dhe me zgjati doren per tu prezantuar .
Mua ne ate çast se çme hypi ne koke nje batute qe e perdornim ne fakultet .
– Frenku – i them une duke buzeqeshur .
Ajo hapi syte e habitur dhe ja dha nje te qeshure sa terhoqi vemendien e gjithe salles . Zefi u habit e i tha :
– Po ti çpate ?
Ajo ndaloi te qeshuren dhe foli :
– Me fal , por ky qenka i lezeçem . Me ngateron me ndonje ? – mu drejtua mua .
– Per shaka – i thashe une – u merzite ? Flori – dhe u takuam .
– Zef une i bera ato materialet qe me dhe por njera nuk ka dale e paster dhe do ta bej prape . Do ti sjell me vone .
– Mire , por mos mi vono .
Zefi piu kafen shpejt dhe u shkeput nga ne sa pa nje inxhinjer te ndriçimit . Aq desha une dhe fillova te bisedoj me Migenen . Ishte vajze e mire , e sjellshme por mbi te gjitha me beri per vete vetem me syte e saj . Sy aq shprehes , te medhenj dhe mbi te gjitha ajo dinte te buzeqeshte aq bukur saaaa nuk e di , me beri per vete . E lirshme ne bisede , aq komod nuk isha ndjere me askend sa me ate aq sa nuk e kisha pare oren fare vetem kur vjen Zefi dhe me flet i habitur :
– Ore ju , akoma ketu ? Ti do ta dorzosh ate punen qe te kam dhene apo jo ? – i foli Migenes .
– Uuuuu , me fal , harrova fare . Po ky e ka fajin se me morri mendjen me muhabet . – dhe me shkeli syrin .
– Hajde , mos beni naze shume , ne pune .
Keshtu hyra ne miqesi me Migenen . Me pelqente shume , ishte shoqe e mire dhe ne pune me ndihmonte shume per çdo gje . Nje dite duke pire kafe e pyeta :
– Migena , po ku e ke shtepine ti ?
– Shih ky , gjasme sikur nuk e di , por ne në nje lagje jemi . Sme ke pare ndonjehere ?
Une u habita shume dhe i thashe :
– Çfar thua moj ? Ti tek une ?
– E mo , pse habitesh ? A e ke shok Landin ti ? Une e kam ne katin e dyte , Landi ne katin e pare . Une te shoh gjithmone sa here qe vjen e takon ate .
– Ti tek Landi dhe une ste kam pare asnjehere ? Me hengert mortja e me plaçin syte – i thashe une me shaka .
Ajo qeshi me te madhe . Aman sa here qe ajo qeshte une e humbja fare , aq shume doja qe ajo te qeshte sa te mos mbaronte kurre , aq bukur qeshte ajo . Ajo e kishte ndjere kete dhe qeshte akoma me shume .
– Po mire , kur te dalim nga puna shkojme bashke ?
– Mire – tha ajo dhe u be serioze dhe u perflak ne fytyre .
– Mire , ngrihemi tani se lam nam duke ndenjur nje ore per nje kafe . – Si te duash – ma ktheu ajo .
Kur mbaruam pune po e prisja jashte . Kisha dale pak me heret se ajo . Ajo me pa sa doli dhe ma beri me dore .
– Sa shpejt paske dale ? – dhe me shikoi ne sy .
– Me thene te drejten nuk po me rrihej atje prandaj dola .
Ajo duke buzeqeshur ma ktheu :
– Interesante !
– Migena , une ty nuk do te genjeja kurre ! – dhe u habita per ate qe thashe dhe ate çast nje pyetje me pershkroi trurin :
– Po une pse e thashe kete ?
Ajo nuk foli dhe u be e heshtur menjehere . Ashtu ecem per nje cope rruge pa folur deri sa nuk durova dhe i thashe :
– Migena , çfar ke ? Heshte . Thashe ndonje gje gabim ?
– Jo , por se si me erdhi kur me the qe nuk do te me genjeje kurre . Une nuk te kerkova gje .
– Joo , …Migena …. une e thashe ashtu pa te keq . Ulemi ne ndonje vend ?
– Jo Flori , sepse kam pune ne shtepi . Here tjeter .
Ashtu gati pa folur shkuam ne shtepi . Ajo e kishte dy pallate para meje . E pershendeta dhe shkova ne shtepi .
– Erdhe mor bir ? Hajde , gati e ke dreken .
– Jo mama , nuk me haet . Do te shtrihem , jam pak i lodhur .
– Uaaa , po ky çpati ? He mo Elmaz – dhe ju drejtua babait .
– Lere , e di vete djali – dhe ja beri me shenje mamase .
U shtriva , por isha si i hutuar , i pa perqendruar . Mendja me shkonte veçse tek Migena . Spo e kuptoja arsyen . Ajo ishte aq e mire , e sjellshme , fliste bukur , qeshte bukur , kishte dy sy engjellore , te medhenj , te zi , me nje fjale bukuroshe . Po mua pse me rrinte mendja tek ajo ? Une kisha shume shoqeri me shume vajza ne fakultet , por te mendoja per to , asnjehere . Ufff , u ngrita dhe shkova tek Landi . I thirra dhe Landi doli ne dritare i habitur .
– He mo , ndonje gje ?
– Jo , hajde do te vish per nje kafe ? – dhe shikoja lart ne katin e dyte .
– Prit se erdha – tha Landi .
Po prisja por syte lart , gjithe siklet . Befas u hap dritarja dhe doli Migena e duke qeshur tha :
– Aty te rrish ! – dhe u fut brenda .
Mua mu duk sikur asgje nuk ekzistonte , vetem kati i dyte . Kur doli Landi me pa i habitur e me tha :
– Po ti çke ? Je semure ? Je bere flake ne fytyre .
– Jooo mo , çfar po thua ?
– Mire , mire , hajde ikim tek kafja .
Keshtu vazhdoi kjo situate me mua e Migenen disa kohe deri sa nje dite i thashe kur dolem nga puna te pinim nje kafe bashke . Ajo me pa drejt e ne sy dhe me foli me nje ze qe mezi e ndigjova :
– Ke ndonje gje per te me thene ?
– Po .
– Ashtu ? E ke menduar mire se çfar do te me thuash ?
– Mendoj se po .
Ajo uli koken e u skuq flake . Ashtu vazhduam nje cope rruge deri sa une i thashe qe te ulemi tek ndonje bar . Ajo nuk foli por ne barin e pare qe pame u fut pa u ndjere dhe e pashe qe ishte flake ne fytyre dhe seç kishte nje si dridhje te lehte tek duart . U ulem . Erdhi porosia , u largua kamarierja ne akoma pa folur . Me ne fund morra guximin per te folur :
– Migena , kam gjithe keto kohe qe dua te flas me ty por nuk mundesha , sepse …sepse …me lidhej goja dhe vetem rrija e te shikoja . Une sa te shoh ty … e di ….e humbas fare , nuk jam ne gjendie per asgje .
Migena , te lutem me ndigjo , une po e vuaj shume kete situate . Nuk mundem me te duroj . Nuk mundem . Nuk mundem te duroj duke te pare e te mos them se kam rene brenda me ty , te dua me gjithe qenien time . Te dashurova qe diten e pare qe u prezantuam . Dua çdo gje tenden . Te dua ty , syte e tu qe me çmendin sa here qe te shoh , zerin tend , buzeqeshjen tende . Gjithshka , gjithshka qe e ka emrin Migena . Te lutem me thuaj nje fjale – dhe i morra doren duke ja mbajtur mbi timen . E pashe qe ajo ne ato momente ishte e tronditur shume dhe syte i kishte te lotuar . Ajo donte te fliste por e pashe qe po gulçonte dhe ishte gati per te qare .
– Migena , te lutem me beso . Me thuaj nje fjale !
Per nje çast ajo morri fryme thelle dhe foli me nje ze te dridhur :
– Flori , e ke menduar mire se çfar me the ? I beson ti fjales tende ? Po une ti besoj asaj ? Floriiii ! Te lutem mos me merr ne qafe ! Floriiii ! – dhe ajo u drodh e tera dhe lotet ne heshtje i rrodhen çurg .
– Migena , shpirt , te lutem ! Te betohem ne zot se une vetem ty te dua , vetem tek ty i kam syte e mendjen . Mua vetem per ty me dridhet shpirti . Migena me shiko ne sy .
Ajo ngriti koken me syte e hapur tej mase dhe me shikonte e hutuar dhe si me lutje me tha :
– Flori , po te besoj shpirtin . Po te besoj jeten time . Ti e di – dhe u mbeshtet ne gjoksin tim sikur donte te gjente mbrojtje .
Edhe sot e kesaj dite kur i kujtoj ato momente nuk kam arritur te kuptoj se si ne ishim perqafuar e duke u puthur u harruam ne vetdijen tone . Asgje nuk ekzistonte perveç shkrirjes tone tek njeri tjetri . Sa ndenjem ashtu ? Asnjehere nuk e kuptova . Me vone mbasi e morem veten e pyeta :
– Po ti ?
– Po edhe une nuk e kuptova se si me bere per vete – dhe u shtrengua akoma me shume rreth trupin tim .
– Flori , te lutem , mos mu largo . Kudo qe te jesh ti do te jem une , mos me ler , po te besoj jeten . Po nuk perfundova me ty une me mire te vdes . Ti je fati im Flori .
– Migena , une vetem me ty do ti mbyll syte – dhe e putha prape .
– Me puth , vetem me puth – dhe ajo u shkri e tera tek une .
Mbas nje fare kohe i thashe Migenes :
– Migena çohemi tani ? Si thua ?
– Jo , rrime edhe pak – dhe qeshi e lehtesuar . – nuk me iket nga ty .
– Do te behemi vone per ne shtepi .
– Do ti them qe isha ne mbledhje .
E perqafova dhe qeshem te dy .
– Zemra ime !
– Te kam shpirt – ma ktheu ajo .
Me vone u ngritem dhe shkuam ne shtepi . Isha si ne ender . Fluturoja . Shkonim te dy ne pune , ktheheshim te dy . Pinim kafe te dy , kudo te dy . Po jetonim nje kohe enderash . Keshtu iknin ditet e muajt . Mbas nje viti te gjithe ne pune e dinin per ne te dy , po ashtu dhe ne lagje . Nje dite Migena kur po pinim kafe me tha :
– Flori , çfar do te bejme per te ardhmen ne të dy ? Duhet te bisedojme .
– E di , ke te drejte , por edhe une kam menduar diçka . Eshte e veshtire por nuk kemi rruge tjeter . Migena une mendoj qe ne te shpallim fejesen dhe mbas kesaj une duhet te largohem per te punuar jasht shtetit . Me keto te ardhura qe kemi ne te dy nuk e perballojme te blejme shtepi , ta mobilojme , te bejme dasmen , po do te kemi dhe femije . Nuk na del Migena . Si thua ? Ne nuk mund te martohemi ne ate shtepi qe kemi . Kam folur dhe me djalin e tezes qe eshte ne Bruksel . Ai punon atje si shofer i nje drejtori ne nje televizion . Ai ka biseduar dhe me duhet te shkoj atje , te merrem ne prove e te punoj te pakten tre vjet qe me kursimet te blejme nje apartament , ta mobilojme e te bejme dasmen . Si thua Migena ? E di qe eshte e veshtire por nuk kemi se çfar te bejme . Me thuaj nje fjale .
Migena qe nuk i priste keto fjale kishte hapur syte dhe me shikonte e hutuar .
– Çfar thua Flori ? Te ikesh ti ? Po une ? Si te rrije une pa ty ? E mendon ti kete ? Harroje ! Harroje !
– Migena po mendoje nje here . Nuk kemi . Me duhet ta beje kete sakrifice .
– Flori une nuk e bej dot kete qe kerkon ti . Nuk e perballoj dot largimin nga ty . Nuk mundem – kaq tha dhe ja dha te qarit ne heshtje . U dridhte e tera .
– Migena , te lutem mos keshtu ! Une prap tek ty do te vij . Nuk rroj dot une pa Migenen time . – dhe e perqafova .
– Jo ,jo , jo dhe pike . Une nuk ndahem dot nga ty .
– Mire , mire , qetsou . E bisedojme prap .
Keshtu me te qara , zemerime , hidherime me ne fund mbas dy muajsh e vendosem qe une te nisesha . Nuk e beme fejesen , nuk donte Migena .
– Nuk bej fejese une po nuk te pata ty afer . – keshtu me tha , keshtu e lame . Erdhi koha dhe une do te nisesha , a thua se po shkoja ne lufte . Migena ishte shperfyturuar , kishte dy dite qe qante . Nuk do ta harroj kurre ate ndarje . Nje ndarje me te plase zemra . Na u duk sikur ne nuk do ta shikonim me njeri tjetrin . Ndarja na shkaktoi nje plage te rende ne shpirt . U nisa .
Me priti djali i tezes . Mbas dy ditesh qendrim atje , ai me çoi ne televizionin ku punonte vete dhe me prezantoi me shefin . Une me frengjishten isha shume mire keshtu qe nuk pata problem . I shpjegova ku kisha punuar , profesionin , arsimin dhe ai me tha se duhet te punoja nje jave ne prove dhe se ne qofte se do te dilja mire do te punsohesha dhe me dekomentat e qendrimit do te merrej vete kompania . E falenderova dhe dolem . Te nesermen u prezantova me stafin dhe fillova pune . Ja di per nder usta Zefit qe me mesoi ne Tirane . Ai me kishte bere mjeshter ne zanat . Qe diten e trete .e thirri vete shefi ne zyre dhe me komunikoi punsimin tim . Firmosa kontraten per dy vjet . Nje page te tille qe do te merrja as ne ender nuk e kisha pare . Fillova pune i gezuar . Nuk shikoja orar , le qe ku do te shkoja . Migenen nuk e kisha aty keshtu qe ju perkushtova punes . Flisja me Migenen tre here ne dite . Ajo me shume qante se sa fliste deri sa u mesua . Ishte nje situate e rende per te dy ne . E kishim shume te veshtire por une i kisha vene vetes objektiva dhe do ti realizoja ato . Keshtu fol ne mengjes e ne darke me Migenen , kalonin ditet , muajt e viti . Mbas mbarimit te vitit te dyte Migena nuk po duronte dot me , keshtu qe une vendosa me Migenen qe te punoja dhe 6 muaj dhe te kthehesha . Keshtu beme .
U ktheva .
Me ne fund do te takoheshim .
Arrita ne shtepi dhe mbasi u çmalla me te shtepise morra ne telefon Migenen dhe i thashe qe te dilte qe ta takoja . Pa shkuar tek pallati i saj , mu ne mes te rrugices pashe Migenen qe po vraponte drejt meje . Oooo zot , shpirti po me dilte . Hapa krahet dhe ajo u hodh ne gjoksin tim duke qare .
– Migena , zemra ime , shpirti im , me ne fund ! – nuk mundesha me te flisja por e perqafova dhe e putha me mallin e gjithe asaj mungese ne buzet e saja te perveluara .
– Floriiii – vetem kaq arriti te thoshte ajo dhe u var ne krahet e mi qaj e puth . Ishim shkrire tek njeri tjetri , ishim ne boten tone . Me vone morra vesh nga komshite se takim me spektakolar nuk kishin pare ne jeten e tyre , si neper filma . Kishin dale te gjithe ne dritare e na shikonin ne me admirim . A kishte zot te na ndante nga ai perqafim ? Jooo ! Ne ishim bere vetem per njeri tjetrin , merrnim fryme per njeri tjetrin . Ai takim ishte fejesa jone . Mbas dy ditesh , bashke me prinderit shkuam tek shtepia e Migenes per te kryer zakonin e ritit te kerkimit te dores . Mbas dy javesh pime kafet dhe vume unazat . U vendos qe mbas nje viti te benim dasmen . A priste Migena ? Kurre ! Filloi pregatitjet , duhet kjo e duhet ajo . Bleme dhe apartamentin qe do te jetonim bashke . Sa dilnim nga puna , te dy do te shkonim atje duke bere plane se çfar do te blinim . Bli ate , e bli kete , nuk u lodhte kurre . U be gati çdo gje , kishin kaluar veçse tre muaj . Joooo , nuk priste Migena . Donte te behej nuse me te bardha sa me pare . Nuk kishim se çfar te benim , keshtu qe afruam kohen e dasmes 6 muaj . U martuam me ne fund . Me kujtohen ditet e para qe jetonim ne shtepine tone te re . Sa e sa raste kishte qe rrinim te perqafuar duke u pare . Bisedonim vetem me sy , sa shume ! E doja shume . E gjithe kjo kishte vetem nje emer : Dashuri !
Zoti vete e blatoi ne zemrat tona . Une dhe Migena . Misherimi i dashurise hyjnore .
Deri ne frymen e fundit !
Avenir Ymeri
30/10/2024
Burimi/Facebook
Leave a Reply