Perjetim
Shkodranve, që e kanë njoftë katundarin prej Rrencit – Loro Cini, i sillen nëpër krye historina e kujtime t’pa shlyeshme për ktë figurë. Lorja ishte i veçantë, por edhe enigmatik për nga mëndyra e sjelljes, e t’folunit, e qëndrimit, por ma fort për thumbat e batutat “ideologjike” që i lshonte pa doganë. Flit’te tuj t’prekë me dorë e tuj t’vezhgue për efektin e fjalve t’tija, aq sa, shumë kush mendonte se ishte “provokator” i futun prej sigurimit për me “peshkue” ndonji kontigjent për burg.
Rastisa nji herë tek artistikja n’Shkoder, ndërsa Lorja me nji calik raki e nji thas me vargje duhanit t’pa grimë po i drejtohej qytetit.
Ashtu i zhelosun e i ndytë si ishte, ecte e tallej tue përshndetë me grusht njerzit, si t’ishte nji komisar i kuq.
– ….“më ka ngarkue Partia” … me i qu n’qytet…., thirrte me za t’naltë tuj tregue me gisht ngarkesen “ilegale” që mbante n’shpinë.
Do djelm t’ri, që pritshin daljen e vajzave t’artistikes, filluen me qeshë e me u tallë me katundarin prej Rrencit.
– Afronju, afronju pak t’ju diftoj çka m’ka pas ndodhë dikur….., – na fton Lorja t’gjithve sa ishim aty, tue ba me dorë shenjën e afrimit….
– Ndigjojmë edhe ktu ku jena- po i thotë dikush që e dinte se asht “rrezik” me u afrue, mbasi edhe roja i artistikes prezent aty, ishte nji “fuks” që t’fikte deren.
– Ishin muajt e parë,…. kur hynë KTA. Bashke me baben po mblidhshim zarzavate n’kopsht, ndërsa nana po vjelte fikun… – fillon me diftue Lorja mbasi uli ngarkesën n’cep t’asfaltit, …kur perbri kopshtit tonë po kalon nji varg me partizan, t’mbluem n’pluhun e t’thame për ujë e bukë…
– A u lodhet? – i lshon za baba si simpatizant i çlirimtares.
Asnji pergjigje, ndërsa nji ma i lodhuni që ishte n’ bisht t’rreshtit u ndal e kërkoj ujë.
I dhamë ujë atij e atyne që u erdhen mbas tij.
– Ndaluni 5 minuta e merrni do fiq me amelcue gojen.., i lutet baba, – gruja sapo ka vjelë fikun.
– Jo, jo, faleminderit. Rroftë Partia, … folën nji gojet n’ecje e sipër ato t’ujit.
– U habitem, me thanë t’drejtën, vazhdon Lorja, se si ikën ashtu, pa prek asnji kokerr fik. Kaluen vjet, e partia gjithnji “ma e fortë e ma e dashtun”, e tesh, “n’saje t’partisë”, u bamë edhe na katundarët me dishru fikun e ujin e pishëm.
Tash dal me nanën e rrimë n’fresk, buzë nji bunkerit që “na ka ra për hise” para shpie, se kopshtin na e pat marrë koprativa.
I tham nanës: – A din nanë pse nuk patën marrë asnji kokërr fik ato partizanët atëherë?… Se e paskan mendue qysh se erdhën, me na i marrë me gjithë rrajë ….
– Mbyll gojën Loro, se goja llap e shpinda dap… – bërtiti roja mustakoq i artistikes ….tuj qu cepin e xhaketës me ju dukë alltija që i kishte dhanë diktatura e proletariatit….
Pjeter Logoreci
Burimi/Facebook
Leave a Reply