Autor: Lirim Gashi
Disa gazetarë e analistë të vetëshpallur në Kosovë reaguan me frikë, neveri e përçmim kur Albin Kurti tha se pret nga administrata amerikane – që t’i kërkojë Vuçiqit t’ia dorëzojë Kosovës terroristët serbë të strehuar në Serbi.
Po çfarë ka të keqe në këtë kërkesë?
A nuk është kjo deklaratë në përputhje të plotë me vlerat perëndimore që vetë Serbia gënjen se do t’i përqafojë për të hyrë në Bashkimin Evropian?
A nuk janë edhe SHBA-të e BE-ja që kërkojnë nga Serbia ta përputhë politikën e saj me atë të botës demokratike?
Pra, ku qëndron këtu “antiamerikanizmi” që disa po ia mveshin Kurtit?
A nuk është më logjike të thuhet se antiamerikanë janë ata që mbrojnë kriminelët serbë dhe pengojnë drejtësinë?
Apo frika e tyre është diku tjetër?
Mos ndoshta ndonjë prej atyre kriminelëve serbë, për të shpëtuar lëkurën e tij, do të cicerojê si bilbili për bashkëpunimin e tij me disa ish-zyrtarë të lartë në Kosovë që më parë i kontrollonin të gjitha institucionet shtetërore dhe tani janë liderë të “opozitës”?
Mos po tremben nga zbardhja e së vërtetës, nga frika se hetimet e nisura për krimet e luftës do të shkojnë përtej kufirit dhe do të prekin edhe ndonjë emër të njohur “tonin”?
Sepse ndryshe nuk shpjegohet: pse një kryeministër i Kosovës nuk lejohet të sillet si përfaqësues i shtetit të vet dhe të kërkojë ndihmë për drejtësi, por këta analistë lejohen të sillen si zëdhënës të Beogradit nëpër media?
Pse i lejojnë vetes të flasin në emër të një shteti që nuk e ndjejnë, nuk e duan dhe nuk e mbrojnë?
Nëse Kosova është shtet, atëherë Albin Kurti ka të drejtë t’i kërkojë Amerikës ta ndihmojë në përballje me Serbinë.
Nëse Kosova është viktimë e agresionit serb, atëherë kërkesa për ekstradimin e terroristëve serbë është minimale.
Nëse Kosova synon drejtësi, atëherë heshtja ndaj krimeve serbe është vetë krim.
E nëse dikush e quan këtë “gabim diplomatik”, “provokim”, apo “qasje të rrezikshme”, atëherë le ta shpjegojë: në cilën logjikë perëndimore mbrojtja e kriminelit është më e vlefshme se drejtësia për viktimën?
Kurti ka kërkuar vetëm një gjë: që SHBA-ja ta detyrojë Vuçiqin të sillet siç do të duhej të sillej një shtet që kërkon anëtarësim në BE – duke i dorëzuar ata që kanë vrarë, djegur e shkatërruar në Kosovë.
Po analistët tanë? Çfarë kërkojnë ata?
Të heshtim për të kaluarën? Të falim kriminelët? Të përkulemi para Serbisë që nuk ka kërkuar kurrë ndjesë?
Filozofi i madh Albert Camus ka thënë:
> “Mos e ngatërroni kurrë heshtjen me paqen. Heshtja përballë padrejtësisë është një formë e miratimit.”
Dhe pikërisht këtë po bëjnë disa nga zërat publikë në Kosovë: po heshtin para krimit, po bëhen alibi për të, e në disa raste – bashkëpunëtorë.
Nëse nuk e kuptojnë dallimin midis mikut dhe armikut, midis viktimës dhe xhelatit, midis Kosovës dhe Serbisë – atëherë nuk janë as analistë, as gazetarë, e as qytetarë të ndershëm.
Janë thjesht zëdhënës të gjarprit serb që po përpiqet të mbijetojë nën hijen e mediave tona.
Por e vërteta është si dielli: mund ta mbulosh për një çast, por nuk mund ta ndalosh të lindë. Dhe dita kur e vërteta për lidhjet e errëta të Vuçiqit me disa figura të vjetra kosovare do të zbulohet, është afër.
Dhe atëherë, do shihet se pse disa “gazetarë” dhe “analistë” ishin kaq të shqetësuar nga thjesht një kërkesë për drejtësi.
Dhe madje do të shihet se nga kush u sponzoruan.
Bashkëfajësia në hije:
Si krerët e opozitës bashkëpunuan me Milan Radojçiqin dhe bandën e tij terroriste ?
Në një kohë kur Republika e Kosovës po përpiqet të konsolidojë sovranitetin e saj në të gjitha territorët, një pjesë e klasës politike në Prishtinë – veçanërisht në opozitë – jo vetëm që ka munguar në përkrahjen e këtij procesi, por edhe ka bashkëpunuar drejtpërdrejt ose në mënyrë të tërthortë me struktura kriminale serbe që e kanë mbajtur veriun peng për më shumë se dy dekada. Në qendër të kësaj bashkëfajësie qëndron një emër: Milan Radojçiq – kriminel i njohur ndërkombëtarisht, i kërkuar për terrorizëm, i shpallur i rrezikshëm nga SHBA dhe i lidhur drejtpërdrejt me presidentin serb Aleksandar Vuçiq.
1. Dorëzimi i veriut për interesa pushteti
Në vitet e pasluftës, pushtetet e njëpasnjëshme të udhëhequra nga PDK, LDK dhe AAK, zgjodhën “kompromisin e qetësisë” me Beogradin dhe strukturat e tij ilegale në veri. Ky kompromis në dukje “politiko-diplomatik”, në realitet ishte një dorëzim i heshtur i një pjese të territorit në këmbim të mbështetjes ndërkombëtare për ruajtjen e pushtetit. Nga këto marrëveshje, Radojçiq dhe grupi i tij përfituan liri të plotë veprimi, ndërsa Prishtina mbylli sytë.
2. Ekonomia kriminale si urë bashkëpunimi
Hetimet e pavarura nga mediat ndërkombëtare dhe raportet e OKB-së dhe EULEX-it kanë zbuluar se Radojçiq kontrollonte monopole të mëdha kontrabande në veri: naftë, duhan, medikamente, armë, si dhe tregun e ndërtimit. Burime brenda Doganës së Kosovës pohojnë se kontrabanda nuk do të ishte e mundur pa bekimin e zyrtarëve të lartë të Prishtinës, të lidhur ngushtë me pushtetet e kaluara. Në shumë raste, mallrat kalonin pa asnjë kontroll, ndërsa policia dhe inspektorët ishin thjesht spektatorë të urdhëruar.
3. Heshtja ndaj urdhrave të arrestit
Edhe pas shpalljes së Radojçiqit si person nën hetim për vrasjen e politikanit serb Oliver Ivanoviq, dhe më vonë për organizimin e sulmit terrorist në Banjskë (2023), opozita në Kosovë nuk ka kërkuar kurrë publikisht arrestimin e tij, madje as sanksionimin e bashkëpunëtorëve të tij në veri. Kjo heshtje nuk është vetëm politikisht e papërgjegjshme – ajo është moralisht kriminale dhe juridikisht e hetueshme.
4. Kur Albin Kurti ndërhynte, opozita protestonte
Qeveria Kurti, që prej vitit 2021, ka ndërmarrë aksione të pashembullta kundër krimit të organizuar në veri dhe ka rritur prezencën institucionale në zonat e dominuara nga strukturat serbe. Por në vend të përkrahjes, opozita kosovare e ka akuzuar për “provokime”, “eskalim” dhe “rrezikim të paqes” – retorikë që përkon çuditërisht me narrativën e Beogradit zyrtar. Kjo sjellje ka ngritur dyshime të forta mbi koordinimin e heshtur midis opozitës dhe qarqeve serbe, me qëllim të destabilizimit të qeverisë aktuale.
5. Shërbime të ndërsjella: Nga heshtja te shpërblimet
Sipas burimeve brenda institucioneve të sigurisë dhe hetimeve të nisura në vitin 2024, zyrtarë të lartë të qeverive të kaluara janë nën hetim për lidhje indirekte me financat e Radojçiqit, përfshirë përfitime nga tenderë, blerje pronash dhe mbështetje përmes kanaleve të ndërlikuara të kontrabandës. Një dosje konfidenciale e EULEX-it, që ka rrjedhur në mediat gjermane, flet për takime të heshtura midis përfaqësuesve të PDK-së dhe figurave të strukturave kriminale në veri, me qëllim të “koordinimit për stabilitet të kontrolluar”.
6. Beogradi si bashkautor i skenarit
Është e pamundur të flitet për Radojçiqin pa përmendur Vuçiqin. Ky i fundit e përdori atë si instrument për destabilizimin e Kosovës, ndërsa opozita kosovare – e dëshpëruar për të rrëzuar Albin Kurtin – e përdori për delegjitimimin e fitores së Vetëvendosjes. Kjo simbiozë e çuditshme mes nacionalizmit serb dhe oportunizmit opozitar shqiptar ka prodhuar një aleancë joformale, por fatkeqësisht shumë efikase kundër shtetit të Kosovës.
Përfundim: Krimi si valixhe diplomatike
Bashkëpunimi ndërmjet opozitës së korruptuar në Kosovë dhe kriminelit Radojçiq nuk ishte rastësi. Ishte një pakt i heshtur për interesa të përbashkëta: njëra palë për pushtet dhe pasuri, tjetra për kontroll territorial dhe sabotim të pavarësisë së Kosovës. Është koha që kjo dosje të hapet plotësisht – jo vetëm në media, por në gjykatë. Sepse sa herë që heshtet për krimin, krimi zgjeron kufijtë e tij. Dhe në rastin e Kosovës, ai kufi fillon në veri, por përfundon në vetë zemrën e institucioneve të saj.
Burimi/Facebook
Leave a Reply