Sarkazëm
Tek një populli mëndje thar,
Që është mësuar me të rrar,
Ta rrahësh sa të, të puthin këmbën,
Ta rrahësh ti lëroshë dhe temën.
Pos e rahe nuk të sheh mirë,
E sheh jetën të vështirë,
Me të rrahur është mësuar,
Si sot e në kohë të shkuar.
Ndaj e do populli, mbretin tutor,
Që i është lodhur ajo dorë.
Që e ka rrahur, sot e qindra vjet,
Që rrihet për qejf të vet.
Për tutorin i dhëmb shpirti,
Se për popullin ai është filtri.
Të rreh ty, sa i thyen shkopin,
Të shanë e të çan t*opin.
Mbreti që të do, të rreh,
Të lidh me zinxhir, të vë dhe freh.
Pos të shau nga nëna, si thua baba,
Kur ai vdes, ti me lot mbush syt me qa.!!!
Populli i lutet,”” o zot dëgjona””
Mbretit ti shtojnë jetën,
Mart nga ditët tona..
Shprehim të vërtetën,.!!!
Autori Riza Mucaj
Burimi/Facebook
Leave a Reply