Ditëve të fundit jam shoqëruar në lexim të tregimeve perla letrare të shkrimtares së spikatur Laura Olldashi, e cila ka shkaktuar jehonë të thellë në opinionin lexues dhe te kritika letrare me veprat e saj.
Laura Olldashi ka lindur në qytetin e Cërrikut, vend ku familja e saj vuante internimin.
Në 1998 ka emigruar në Itali, në Milano, ku jeton edhe sot. Fillimisht ka punuar në spitalin “Humanitas”, mandej ka vite që punon si teknike medicinale dhe farmaciste në spitalin prestigjioz “San Raffaelo” të Milanos.
Që herët ka kultivuar pasionin e të shkruarit.
Në vitin 2022 publikoi librin e parë me tregime “Atman”.
Në vitin 2023 publikoi librin “Asgjëja ime”.
Librin e saj të fundit me tregime “Dy gratë e një burri” e promovoi më 30 prill të këtij viti në sallën “Aleks Buda” të Akademisë së Shkencave të Shqipërisë, në Tiranë, në praninë e shumë dashamirëve të librit, intelektualëve, studjuesve dhe shkrimtarëve.
Ky është libri i saj i tretë.
Personalisht jam mahnitur shumë kur kam lexuar disa tregime mjaftë mbresëlënëse dhe domethënëse nga kjo shkrimtare. Veçanërisht mbresa të thella më kanë lënë tregimet e saj:
– “Për kë bien kambanat”?
– “Revolta e gërmave”
– “Kur i zhvishem ditës sime”
– “E patitulluar” (nga libri “Asgjëja ime”)
– “Vetja ime që shkon te vetja tjetër e imja”, dhe
– “Eleganca e çajit”
Në një intervistë ajo do të rrëfej për fillimin e rrugëtimit të saj në botën tregimtare të letërsisë. Ndër të tjerash pohon:
“Ditët më të lumtura në jetë i kam pasur kur u vura në kërkim të vetvetes, dhe njohjen me atë. Ka qenë gjëja me e bukur për mua sepse ky kërkim u arrit nëpërmjet shkrimit. Unë shkruaj për të njohur veten. Kanë kaluar disa kohë. Kam botuar një libër, është duke ardhur i dyti dhe i kam bërë një psikanalizë së brendshmes time sa do ta kishin zili të gjithë filozofët e botës. Nuk është kohë e humbur njohja e vetes…”
Dhe pikërisht këtë psikanalizë të botës së saj të brendshme dhe të të tjerëve ajo e shpërfaq me një gjuhë të sofistikuar estetiko-letrare në tregimet e veprave të saj.
Në veçanti ajo, në disa tregime të saj, e vë në thumb të kritikës varfërinë shpirtërore, mungesën e hapjes së horizontit mendor te njerëzit, duke theksuar që shoqëria jonë, e mbështetur totalisht tek materialja, sendet dhe objektet i ka bërë që të jenë më të çmuara se sa shpirti. “Ne luftojmë për një shtëpi më shumë, një makinë, për hektarë tokë më shumë, për të pasur kufij të rinj dhe harrojmë që toka jonë, atdheu yne është trupi jonë, sepse brenda saj mban gjënë më të madhe dhe më të bukur që kemi shpirtin dhe zemrën”, – thekson ajo.
Ajo kritikon edhe hipokrizinë e kohës dhe të njeriut modern: mosmbajtjen e fjalës, mburrjet e kota, të jetuarit në sipërfaqe dhe jo në brendësi, zilia dhe smira, varfëria e shpirtit dhe e mendjes etj.
Në veçanti, në disa tregime të saj ajo eksploron “weltanschaaung-un”, përkatësisht, botëvështrimin e saj psiko-filozofik për VETËVETEN, për botën e ndjesive dhe pikëpamjeve individuale dhe për botën e mbresave dhe perceptimeve vetanake – pra “gjetjen dhe zbulimin e thesareve të botës vetjake”.
Dhe pikërisht këto thesare nga muza e saj inteligjente dhe nga bota e brendësisë së saj shpirtërore ajo i ka shpalosur për mrekulli në rrafshin e krijimtarisë botimore letrare.
E përgëzoj për veprat dhe nga zemra uroj që zonjë Laura të ketë shëndet, mirëqenie dhe të ardhmen të na surprizojë këndshëm edhe me të tjera perla letrare nga shkrimtaria e saj tregimtare!
Me respekt të thellë:
Zekerija Z. Idrizi
Berlin
Burimi/Facebook/Zekerija Z. Idrizi
Leave a Reply