Poezia shqipe humbet nje njeri te rralle dhe mjeshter i fjales dhe i vargut lirik.
I paharruar ky mik i mire e korcar qe nisi dhe bitisi jeten, aktivitetin plot kontribute e cilesi ne qytetin e shenjte per të dhe te bukur,Korçe.
….Vite me pare, bashke me ca miq te mij Bardhyl Londo dhe Ermir Nika vajtem dhe e takuam në zyren e tij goxha te madhe ne qoshin perballe te se ciles qendronte Skenderi i kerrusur mbi pirgun e librave vendosur si rrasat e nje muri kapic.
Me zor e dalluam midis atij grumbulli te madh kerrusur.
Na mrekulloi biseda me te dhe ne fund te ketij takimi me merr menjane dhe me thote se kishte bere nje poezi dhe kishte deshire tia kompozoja.
Me tha se, i kishte pelqyer shume njera nga kenget e mija kenduar nga Roberti “Dy gjysma Molle” dhe se kishte pak a shume te njejten ndjesi sentimenti. …
– Do te te pelqeje me tha, jam i sigurte se ka ndjeshmerine te tende !.
Dhe, jo pa ndroje ma futi ne xhep duke me thene:
Lexoje kur te kesh kohe.
Dhe u ndame …
Nuk u takuam më qe nga ajo dite, ndoshta me shume se nje dekade.
Peng qe nuk e realizova , por, ndoshta e realizojme kur te shihemi ne tjeter jete edhe per shume e shume tekste lirike te tij qe i buronin si mjalte.
E ruaj dhe sot ate poezi :
MOS I NGJAJ NE DASHURI
(Një vajze 10 vjeçe, që dikur ia kam dashur të ëmën.)
Unë e kam dashur nënën tënde
Më shumë se babi që ke ti!
Dy detet që i ka tek sytë
Ende i gjen në sytë e mi!
Nëse ka dallgë brenda tyre
Nëse fryn erë dhe tani,
Ta dish, nuk është faji i syve
Po faji i nënës që ke ti!
Eh, ku ta dija se një ditë
Do të më mbysnin ata dete!
E ku ta dija se stuhitë
I mbante mami yt me vete!
Sepse për të, gjithnjë kam qënë
Si muaji prill, për muajin maj!
Edhe nën borë çelja lule
Që t’i gëzoja sytë e saj!
Dhe ajo qeshte si ujvarë
Më puthte sytë, sidomos!
– Shiko, se sa e vockël dukem
Në sytë e tu, gjithnjë më thosh!
Eh, ku ta dija se padashur
Ajo më thoshte të vërtetën!
Se sa ç’e kisha unë syrin
Ajo s’e kishte gjithë zemrën!
Përndryshe nuk do kishte dimër
Në dashurinë midis nesh!
S’do kishte rënie të dëborës
(Ne s’ishim bashkë, as dyzet vjeç!)
Por ja që kishte nëna jote
Ca gjëra që ti nuk i di!
Ca trille që e çuan larg
Prej fjalës Maj, prej fjalës Prill!
Si bijë, që je, e shoqes sime
Një porosi të jap tani;
Ta duash nënën që të lindi
Por mos i ngjaj në dashuri…
Skender Rusi
…….
Lamtumire mik poet qe dhurove shpirt e zemer nepermjet vargut bujarisht te gjitheve e qe do kujtohesh ne libra e kenge e melodi sa jeta !
RIP
Burimi/Facebook
Leave a Reply