Vdekja para teje, duket krejt qesharake
kaq e kot dhe e vogël njëkohshëm
Si e marrë bredh të të gjejë sokakeve
Kur ti je ngjitur në fronin e përbotshëm.
O vdekje e zezë dhe mendjelehtë
( ti je mësuar thjesht me njeriun)
Po a e nxë oqeanin një shishe e qelqtë
Nën-toka dhe universi të nxër’ gjeniun?!
Ti shkove në ceremonië e varrimit
me vrull të hapje varrin me kazëm
Moxarti luante melodinë e vajtimit
Ndërsa gjeniu, referatin plotë sarkazëm.
Je gremisur në honet e errëta , hata
o vdekje e zezë me shpirtin katran
ti s’i arrinë dot ku janë ngjitur Ata
Moxarti dhe gjeniu Kaderian…
Qysh nga gjeneza e di krejt bota
Se ti vdekje meresh veç me të vdekshëm
Por ka që linden njeri e kthehen në Zota
Ndaj janë të përjetshëm !
Skender Lazaj
Burimi/Facebook
Leave a Reply