Të njoha
teksa kishe kaluar shumë vështirësi.
Shumë, për ti përballuar një njeri i vetëm.
Dhe kushdo në vendin tënd
tashmë do të kishte hequr dorë
prej kohësh,
Por jo ti
Ti asgje.
Ti je një nga ata njerëz
që sa më shumë i hedh poshtë.
aq më të forta ngrihen.
Duke luftuar në heshtje.
dhe që fitojnë nën zë.
Që butësisht puthen.
Që butësisht ëndërrojnë.
Që vjedhin bukurinë kudo.
Që nuk arrijnë
të mbajnë të mbyllur
kaosin që mbajnë brenda.
Dhe për këtë ato janë unike.
Dhe kjo është arsyeja pse ato janë të vërteta.
Në pritje të lumturisë,
në heshtje.
Pa shtyrë.
Pa bërtitur.
Pa pasur nevojë
për të shuar të tjerët.
për të shkëlqyer më shumë.
Të takova
kur tashmë
kishe kaluar shumë.
Dhe nuk dija çfarë të të jepja.
Nuk dija nga të filloja.
Pastaj ma more dorën
dhe më pyete:
-Do të më çosh në ëndërr?
Burimi/Facebook
Leave a Reply